در باره ای یانیه نخبگان و تشکل‌های جامعۀ مهاجرین افغانستانى در واکنش به حادثۀ خیرآباد

 من مخالف نشر چنین بیانیه ای هستم زیرا حق معترضین به این جنایت و  انتقاد ازسکوت  هدفمند رسانیه ای در ایران نادیده گرفته شده  است. نشر این بیانیه حداقل اثرش نا امیدی کسانی هست که در این راه مطالب انتقادی نشر کردند.  این عده با خواندن این بیانیه کلا دچار افسردگی وسر گمی شده اند واحساس حماقت میکنند. متاسفانه انتقادا ت چند روزه جامعه فضای مجازی مثل باد هوا محسوب شده است این درحالی است که اگرچنانچه این اعتراضات نبود، خون به ناحق ریخته شده ای ستایش عزیز  در خاموشی وبی خبری فراموش میشد. من فعلا سکوت میکنم ولی این بیانیه را مانند سند نگهداری میکنم. البته ارزو میکنم هیچ وقت مساله پیش نیاید که مجبور بشم این سند را رو بکنم ولی اگر ما مهاجر هستیم ومیزبان هم ایران؛ بدو ن شک این سند لازم خواهد شد ان وقت من تمام امضا کنندگان این سند را دردادگاه جامعه ای مجازی خواهم کشید. یا حق                      

 علی خلیلی, [19.04.16 04:13]

[Forwarded from محمدکاظم کاظمی]

بیانیه نخبگان و تشکل‌های جامعۀ مهاجرین افغانستانى در واکنش به حادثۀ خیرآباد

پرپر شدن گل نوشکفته، ستایش قریشی، دو ملت افغانستان و ایران را در بهتی دردناک فروبرد  و موجی از تأثر و همدلی برانگیخت که هر دو کشور را فرا گرفت.

زیست مشترک ما در محیط مهاجرت، با همه دشواری‌های اجتناب‌ناپذیر برای هر دو ملت، برگ‌های روشنی از وفاق و همسویی نیز داشته است، از حضور دوشادوش در صحنه‌های جنگ و جهاد بگیرید، تا سعی و تلاش مشترک برای بازسازی هر دو کشور. و اینک در پی این حادثۀ تلخ، باری دیگر هر دو ملت به صحنه آمدند و این همدلی و مهربانی را تکرار کردند.