برگزاری مراسم ختم ویا شکنجه روحی وجسمی؟!

برگزاری مراسم ختم ویا شکنجه روحی وجسمی؟!
مدت ها بود میخواستم این موضوع را به طور خصوصی با روحانیون مطرح کنم ولی ترسیدم باعث سوی تفاهم بشود ومخاطب فکر کند قضیه شخصی است. امروز از این طریق پیامم را به سمع ونظر مخاطبان مورد نظر میرسانم.

برگزاری ختم قرآن کریم بعد از فوت یک فرد مسلمان سنت حسنه ای هست که در اکثر مناطق مسلمان نشین برگزار میگردد.
در ایران این مراسم اکثرا در روز جمعه وبه مدت دوساعت وبا حضور یک واعظ(روحانی) برگزار میشود.
طبق معمول یک ساعت برای تلاوت قرآن ویک ساعت دیگر برای سخنرانی روحانی درنظر گرفته میشود.
قاری ویا قاریان هنگام تلاوت هی به ساعت شان نگاه میکنند وآرزو میکنند که زمان زودتر تمام بشود! چرا؟ بماند.
اما رفتن روحانی روی منبر همانا وآغاز شکنجه روحی وروانی  مستمعین همانا.
اولین عملکرد آزار دهنده روحانی تلاوت بیش از حد وطولانی قرآن وحدیث در ابتدای قرار گرفتن رو منبر هست. در قدم دوم انتخاب موضوع برای سخنرانی میباشد. در بیشتر مواقع موضوعات سنگین وطولانی ودر برخی مواقع موضوعات غیر قابل درک برای حضار انتخاب میشود. برخی روحانیون برای یک مساله ساده آنقدر داستان فرعی تعریف میکنند که اصل به کلی فراموش میشود وبرخی دیگر تمام یک ساعت جملات را اول به عربی؛ که احتمالا آیه قرآن وحدیث هست را میخوانند وبعد همان را به فارسی ترجمه میکنند. وقتیکه زمان تعین شده به سر رسید با یک معذرت خواهی بابت اینکه وقت تمام شده میخواهد سخنرانی را جمع وجور کرده ونتیجه بگیرد که خود حداقل ده دقیقه طول میکشد بعد از حدود بیشتر یک ساعت تازه شروع میکنند به روضه وخوانی. هنگام روضه خوانی اگر سرهای همه حضار به سمت پائین باشد یعنی روحانی دارد خوب نوحه میخواند به اصطلاح دارند حال میکنند. این حالت باعث میشود که روحانی روضه را ادامه بدهد تا مردم بیشتر حال کنند.

اما در طرف دیگر قضیه حضار شرکت کننده میباشند. بعد از اتمام مراسم یک عده از فرط خستگی کچ کوله راه میروند وکمردرد گرفته عده ای دیگر از بس چرت زده چشمانش سرخ شده عده دیگر به شدت خمیازه میکشند. تعدادی هم به ساعتشان نگاه میکنند وزیر لب چیز های میگه. خلاصه اینکه در کل اکثریت از مجلس ناراضی خراج میشوند.

مخلص کلام اینکه:

با شما هستم روحانی محترم که سر منبر میروی به جای پیامبر قرار میگری. محض رضای خدا وضعیت مردم رادرنظر بگیر. مطمئین باش این اخرین منبرت نخواهد بود وانشا الله در طول عمرت هزاران بار منبر میروی وکلی با مردم حرف میزنی.

روحانی محترم با شما هستم. تورا به لباست قسم، صاحب عزا میخواهد برای عزیز ازدست رفته اش  کار خیر کند تا بلکه  ثواب ببرد، با طولانی کردن حرف هایت رو منبر ناله نفرین ایجاد نکن.

واعظ گرامی! اکثر مردم از شهر های دور به مجلس ختم میاند وهمراه با زن وبچه شان هستند وماشین دربستی کرایه کرده اند، با طولانی کردن سخنانت هزینه آنها را افزایش ندی وباعث رنج آنها نشو.

بزرگوار محل برگزاری ختم برای ساعت معین دراختیار صاحب عزا قرار دارد، لطفا با کیش دادن وحاشیه رفتن وتعریف داستانهای فرعی صاحب ملک را ناراضی نکن.

ودر پایان ای مهربان وسرور ما، به خدا قسم مخاطبان شما که در محل برگزاری ختم حضور دارند آدم هستند، لطفا به انها بی احترامی نکن.

رنج های فرهنگی یک مهاجر افغانستانی مقیم ایران(قسمت دوم وپایانی)

سه دهه از حضور مهاجرین افغانستانی در ایران می‌گذرد. در این سه دهه‌ای گذشته کسانیکه دستی برقلم داشتند در باره ناملایمات زندگی ونقض حقوق اولیه‌ای مهاجرین واکنش نشان دادند ودر هرفرصتی از دولت مردان ایرانی انتقاد کردند.

طی سالهای گذشته دونوع واکنش توسط نویسندگان وفرهیختگان مهاجرمقیم ایران انجام شده است. نوع اول کسانی بودند که چهار صباحی نق نق کنان مطلبی انتقادی نشر کردند وزمانیکه متوجه شدند نق زدن‌ها ی ان‌ها هیچ تاثیری بر تصمیم گیری‌های دولت مردان ایرانی ندارد، آرام در گوشه‌ای خزیدند وباقبول شرایط موجود به زندگی در عالم غربت ادامه داند. نوع دوم کسانی بودند که نتوانستند ناملایمات زندگی مهاجرت را تحمل کنند، برای همین زبان به اعتراض گشودند وزمانیکه متوجه شدند اعتراضات ان‌ها بی‌فایده است، به نحوی خاک ایران را ترک کردند.

کسانیکه رفتند مارا با آن‌ها کاری نیست اما ...

رنج های فرهنگی یک مهاجر افغانستانی مقیم ایران(قسمت اول)

به بهانه‌ای نمایش فیلمی بنام ((چند متر مکعب عشق)) در جشنواره فجر سال ۱۳۹۲ تهران.

از بایسکیل ران تا چند متر مکعب عشق

حدودا ۲۵ سال از نمایش فیلم بایسکیل را می‌گذرد. محسن مخملباف با شناخت از موقعیت و وضعیت اجتماعی واقتصادی مهاجرین افغانستانی که به تازگی از منزل وموطنشان آواره شده بودند، فیلمی ساخت که در تاریخ ماندگار شد. اگرچه برخی صاحب نظران مهاجر افغانستانی دید مثبتی درباره‌ای بایسکیل ندارند ولی نباید فراموش کرد که بایسکیل ران ۲۵ سال قبل ساخته شد، زمانیکه سریال اوشین (سالهای دور ازخانه) محصول کشور ژاپن در رسانه ملی ایران درحال پخش بود. ...