زیر18 ویا بالای 60 سال؟ مساله این است

به طور معمول هر شخصی که به سن نوجوانی میرسد سعی میکند در محافل عمومی کمی سنش را بالاتر بگوید. مثلا اگر 15 باشد میگه 16 سالمه واگر 16 باشد میگه 17 سالمه. دلیل این کار شاید به خاطر این باشد که سعی میکند بزرگتر نشان بدهد تا اطرافیان بیشتر روی او حساب بازبکند.

این حالت در هنگامه پیری دقیقا بر عکس است؛ یعنی اگر شخصی مثلا 50 ساله باشد بدون شک در محافل عمومی میگه 48 سالمه. خب دلیل این کارشان اینه که در نزد مردم کمی جوانتر جلوه بکند.

واما جبر زمانه وغم غربت وآوارگی باعث شده است که هموطنان مهاجر افغانستانی دقیقا پا روی این  خواسته ای خود بگذارند واز زیر 18سال وبالای   60 ساله بودن لذت ببرند وبه آن افتخار بکنند.

خب داستان چیه؟ عرض میکنم.

جوانان  مهاجر هموطن که عازم اروپا شده اند، اکثریت شان در چنین روزهای گرفتار سن وسال شان هستند وهی شب وروز با انواع واقسام طرفند سعی میکنند به مسئولان اروپایی ثابت بکنند که آنها زیر18 سال هستند. دلیل این کارشان اینه که فکر میکنند اگر زیر سن باشند زودتر وراحت قبولی را خواهند گرفت برای همین پا روی خواسته طبیعی شان گذاشته تا شاید بخت شان باز بشود وهرکدام که زیر سن  پذیرفته میشوند لبخند رضایت برلبانشان نقش میبندد.

واما در ایران قضیه کاملا برعکس است وهر مردی بالای 50 سال دوست دارد هرچه زودتر60 ساله بشود. هرکسی که در کارت شناسایی شان 60 ساله میشن کلی کیف میکنند ولبخند رضایت بر لبانشان نقش میبنند. آخه در قانون کار ایران بالای 60 سال بازنسشته محسوب شده وهزینه کارت کارگری شامل حال آنها نمیشه یعنی هر کسی 60 ساله بشه در سال 450 هزار تومان جیرینگی  توی جیب شان باقی میماند.

به این میگن سرنوشت مشابه وتغییر ناپذیر.