به مناسبت روز عاری از خشونت علیه زنان

خشونت علیه زنان درتمام دنیا وجود دارد. میزان ونحوه ای خشونت در نقاط دنیا متفاوت است.

در افغانستان معمولا تازمانیکه دست ویاپای یک زن بر اثر کتک زدن مردان خانواده نشکند(!) خشونت به حساب نمی آید.
در افغانستان خشونت علیه زنان پیشنه فرهنگی طولانی دارد.

یک کودک از زمان تولد تاپیری اش به طوردائم شاهد کتک زدن زنان خانواده خود میباشد واین وضعیت نسل به نسل در بین جامعه منتقل شده است ومردان امروز ما در حقیقت میراث دار اجداد پیشن خود هستند.

اگر یک مردی در برابر همسر ویا خواهر وحتی مادر خود خشونت به خرج میدهد، در ذهن خودش دارد کاری درست را انجام، یعنی اینکه این شخص از اینکه یکی از زنان خانواده را مورد لت وکوب قرار داده است احساس گناه وپشیمانی نمیکند.

بدون شک هر عملی غیر طبیعی برای انسانها عذاب وجدان در پی دارد ولی زمانیکه آن عمل، حال هر چند زشت وغیر انسانی هم باشد، تبدیل به فرهنگ جامعه بشود دیگر آن حالت کریه بودن را ازدست میدهد.

به عنوا مثال:

کودکی 5 ساله ای را در نظر بگیرید. این کودک در تمام عمرش شاهد کتک خوردن زنان بوده.

پدر کلانش مادرکلانش را در حضور او کتک زده است. عموهایش، دایی هایش وپدر خودش ومردان همسایه، هرکدام به دفعات مکرر زنان ودختران خود را در حد شکستن دست وپا وکبودی بدن وصورت موردلت وکوب قرارداده است.

این حوادث درحالی بر این کودک گذشته که حتی یک نفر نپر سیده است که گناه این زنان چه بوده وچرا مورد خشونت مردان قرار گرفته است.

حال فرض کنید این شخص به بلوغ رسیده ومیخواهد ازداوج کند وتشکیل خانواده بدهد.  تمام فجایع  علیه زنان کشور ما حاصل چنین تربیت و طرز تفکر میباشد

***

برای محو خشونت راهی طولانی در پیش داریم. مردان وزنان جامعه ای ما باید دست در دست هم بدهند وبا تربیت نسل جدید به یک زندگی مسالمت آمیز وانسانی برسند.

مردان به پسرانش باید بیاموزند که زن هم انسان است وقابل احترام وزنان باید به دخترانش بیاموزند که نباید به شوهران آینده شان اجازه بدهند که آنها رامورد خشونت قرار بدهند. دادگاه وقانون یک طرف قضیه هست وهنر زن بودن طرف دیگر قضیه. اگر ما سعی کنیم هنر زندگی کردن ومحبت را به فرزندان مان بیاموزیم، مطمئنا در آینده جامعه ای سالم وشادابی خواهیم داشت.

به هر حال برای جامعه ای عاری از خشونت راه درازی در پیش است. جامعه ای ما با حرف قشنگ و واژه های قشنگ درست نمیشود، باید همه باهم، زن ومرد کمرهمت ببندیم وبا تربیت نسل جدید وظیفه خود را انجام دهیم.

به امید روزی که هیج مردی وهیچ زنی توسط شریک زندگی اش مورد اذیت وآزار قرار نگیرد.