مذهب ویا لامذهب؟! مساله این است

یک فرد مذهبی براحتی گناهی را مرتکب میشه وبعد سر نماز ویا با رفتن به مسجد ویا اماکن زیارتی مقداری دعا میخواند واگر گناه بزرگتر باشد اشکی هم میریزد وبه اصطلاح سبک میشه.

معمولا افراد مذهبی کمتر به وجدان واخلاق توجه میکنند. این افراد بیشتر روی عقاید مذهبی ومسایل بهشت وجهنم غور میکنند ودر زندگی فقط به این فکر میکنند که چیزی از لحاظ شرعی مشکل دارد ویا ندارد.اگر کاری غیر اخلاقی که مشکل شرعی نداشته باشد انجامش اصلا عیبی ندارد مخصوصا اگر در خفا هم باشد. 

مشکلی دیگری که افراد مذهبی دارد وسیله رسیدن به بهشت است؛ یعنی یک فرد مذهبی سوای از اخلاق انسانی(وجدان) ورفتار شخصی دلش به یک جا  های خوش است وهنگام گرفتاری ومشکل به آن شخص؛مکان ویا کتاب متوسل میشن واز لحاظ روحی وروانی تخلیه میشن وکارهای  را که انجام داده فراموش میکنند. در اعتقادات افراد مذهبی توسل جستن به کتاب،مکان ویا شخص چنان محکم واستوار هست که بعد از توسل جستن احساس میکنند که در نزد خدا بخشیده شده است واین احساس بخشندگی باعث خفتن وجدان شان شده وباعث تکرار همان رفتار فبلی میگردد.

واما لامذهبی!

یک فرد لا مذهب هیچ چیز ندارد جز وجدان درونی اش وهر زمان که خطای مرتکب بشود خودش هست و وجدانش. نه کتابی ونه شخصی ونه مکانی. خودش وخدایش که وجدانش هست.

به نظرمن افراد مذهبی به پشتوانه مواد که دربالا اشاره شد احتمال اینکه گناه بکنند بیشتر است زیرا وجدانشان خالص نیست ومخلوطی از پشتوانه های اعتقادی دارد به همین علت ذهن شان برای هرگناهی آمادگی بیشتری دارد وبعد از انجام گناه به مدد اعتقادات شان راحت تر زندگی میکنند ولی افراد لامذهب چون به هیچ چیز جز وجدانشان ایمان ندارند، ابتدا سعی میکنند خطای مرتکب نشوند وزمانیکه خطای انجام دادند، زندگی بسیار سختی را میگذرانند وعذاب وجدانشان در هیچ لحظه ای رهای شان نمیکند واین عذاب ممکنه باعث خود کشی فرد خاطی لامذهب بشود.لطفا" به کانال تلگرام مهاجر تهران بپیوندید.https://telegram.me/mohajertehran