همراه با انتخابات همگام با تیم پیروز(1)

چرا در دور اول ساکت بودم؟!

در دوراول تبلیغات ریاست جمهوری کاملا سکوت کرده بودم. در این مطلب علت سکوتم را توضیح میدهم.

دور اول اوضاع بسیار ارهم درهم بود، یعنی واقعا نمیشد تصمیم گرفت از چه کسی باید حمایت کرد. بین حق وباطل فاصله بسیار کم بود وقضاوت وتصمیم گری سخت ودشوار.

برای روشن شدن قضیه مثالی برای تان میزنم امیدوارم برای فهم بیشتر کمک کند. 

 

فرض کنید درزمین فوتبال 22 نفر حضور دارند. لباس تمامی بازیکنان یکرنگ است شماره روی پیراهن  یکی است. قد وقواره یکی است. طرز صحبت کردن یکی است. رفتار کردار یکی است. مثلا میگی داکتر، همه شان نگاهت میکنند. میگی استاد بازهم همگی نگاهت میکنند. میگی قومندان همگی نگاهت میکنند. به سابقه فعالیتهای شان که رجوع میکنی میبنی همگی جنگ سالار،همگی مال مردم خور،همگی پارتی باز، همگی دورغگو، همگی لجباز، همگی مجاهد وهمگی نوکر اجنبی هستند.!

خب در چنین شرایطی اگر کولینا ایتالیایی داوربازی باشد بازهم نمیتواند درست قضاوت کند. به من حق بدهید که ساکت بودم.

اما دور دوم!

فرض کنید تیم فوتبال در یک تورنمنت چند جانبه شرکت کرده است. در ابتدا همگی آرزو میکنیم تیم ما به فینال برسد. در این راه سعی میکنیم تیم خودمان را تشویق کنیم تا مرحله  ای فینال راه یابد وزمانیکه به فینال رسید دیگه مساله کاملا فرق میکند. آنجا دیگه همگی کوشش میکنیم که قهرمان بشویم و به طور طبیعی در این راه تمام سعی وتلاش خود به کار میگریم.

بله دوستان عزیز ما در فینال رسیده ایم ویک قدم تا قهرمانی ونجات کشور عزیز مان افغانستان  فاصله داریم.

دور دوم ودر 30 دقیقه  وقت اضافه همه چیز شفاف شده است. کاپیتان،بازیکنان وعوامل پشت پرده. ما حالا دیگه هم مربیان را میشناسیم وهم کاپیتان وتمامی بازیکنان هردو تیم را.

ما یک تیم خوب ومنسجم داریم که در اس آن یک داکتر دانشمند  وشخصیت بین المللی بنام اشرف غنی نقش کاپیتان را ایفا میکند. ما باید کاپیتان تیم را یاری کنیم تا درکنار او به اهداف خودمان که همانا امنیت وبرقراری عدالت وبرابری است برسیم.

تنها با رئیس جمهور شدن اشرف غنی ممکلت به آرامش میرسد.

تافرصت دیگر بدرود.