تو راضی من راضی ... لق ناراضی!

یکم:

کمی خیالم راحت!

سرانجام قرارداد استراتژیک بین کشورآمریکامعروف به(شیطان بزرگ) وافغانستان عزیزدردانه فاره ای کهن(آسیا) امضا شد.

آنچه که در شبکه اطلاع رسانی افغانستان نشر شده است این است که این قرارداد حوالی نیمه شب درتاریخ12/2/1391 درکاخ ریاست جمهوری افغانستان، بین آقایان حاج کربلایی حسین اوباما وزوارحامد کرزی امضا شد.

بنده با بی حوصلگی تمام خط ها وسطر ها دنبال کردم تا رسیدم به اینجا که نوشته بود:این موافقتنامه تا پایان سال 2024 میلادی (سال 1404 هجری شمسی) دارای اعتبار است برای من دنبالکردن مطلب تا همینجا کافی بود ودیگه نمیدانم چه نوشته است. راستش حقیر هیچ نفهمیدم تنها چیزی که متوجه شدم این بود که از واژه های"طرفین" وداراز مدت" فراوان استفاده شده بود. حال چرا وچه معنی دارد من نمیدانم.  

اینکه عرض کردم کمی خیالم راحت شد بابت این بود که: دوست داشتم مدت زمان این قرارداد انقدر طولانی میبود که ما فردی بنام "جهادی وجنگ سالار"در افغانستان نداشتیم وهمه این عزیزان با کمال عزت واحترام میرفتند در بهشت واز انجا نظاره گر آینده افغانستان می شدند. ودیگر اینکه در یک مطلبی حاج کربلایی حسین اوباما را کا کا سیا خطاب کرده بودم که مزاج خونندگان خوش نیامده بود ودر اینجا خواستم جبران کنم تاباشد که حقی از کسی ضایع نشود.

دوم:

در بهمن واسفند ماه سال 1389 وهمزمان با مطرح شدن این قراراداد در فضای مجازی، دومطلب جداگانه تحریر ونشرکردم.یکی بنام  ایجاد پایگاه نظامی(دائم) امریکا در افغانستان، آری ویانه؟!.دیگری بنام: ایجاد پایگاه دائم آمریکا درافغانستان، چرا مخالفت وچرا موافقت؟! در این دومطلب هر آنچه به نظرم میرسید به سمع ونظر خوانندگان رساندم وحالا بعد از امضا شدن این قرارداد همانی شد که من نوشته بودم.

سوم:

نمیدانم کار خدا هست ویا کار بندگانش که بعد از حدود دوسال بحث وجدل بین مخالفین وموافقین این قرار داد، حالا که این قرارداد به رسما" به مدت 10 سال بین کشورهای آمریکا وافغانستان امضا شده است همه طرفین راضی هستند. همه این رضایت هم به عدد 10 ختم میشود.

مخالفین وموافقین با دم خود گردو میشکنند ودارند از باداران واربابان خود جایزه میگیرند. یکی میگوید: این زحمات ومخالفت های من بود که مدت این قرارداد از 99 سال به 10 سال رسید وتا ده سال دیگر خدا بزرگه کی مرده کی زنده.! ده سال دیگر آش همین وکاسه همین فقط کمی روغنش را زیاد کن. آن یکی هم میگوید من بودم که با فعالیت هایم دماغ این مخالفین عصر حجری را به زمین مالیدم وکاری کردم که این قرارداد امضا بشود این سنگ بنارا من گذاشتم ده سال دیگر هم کاری ندارد آش همین کاسه همین فقط کمی روغنش را زیاد کن.

چهارم:

یکروزی در تلویزیون ایران یک بحث کار شناسی بود که بنده بعد از تما شای آن بحث مطلبی نشر کردم به این عنوان:رسانه های ایران،مسایل افغانستان، کارشناسان یکبارمصرف! در این مطلب کارشناس ایرانی میگفت این قرارداد امضا میشود ولی کار شناس افغانستانی محکم پایش را در یک کفش کرده بود واگر مجلس کمی خودمانی بود به حضرت عباس قسم میخورد که این قرارداد امضا نمیشود.

پنجم:

این قرارداد واقعآ درــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ از مدت خواهد بود. دراصل هیچ تفاوتی ندارد حالا  9 تا ده سال میشود 90 سال فقط چیزی که برای ملت مضر هست این است که هرده سال باید شاهد بحث وجدلهای بی ثمر ومصرف انرژی وحدر رفتن زمان باشیم.

ودر آخر: توراضی من راضی...لق برادران ناراضی.