در باب فرزند صالح!

پیامبر اسلام 1400 سال قبل گفته بود که فرزند صالح گلی از گلهای بهشت است.
راستش این حرفش بسیار بر دلم نشسته ومرا اسیر مرامش کرده است. 
هر مرد وزن دوست دارد حاصل زندگی اش؛ یعنی اولاد هایش صالح باشند وصالح زندگی کنند.
واما؛ صالح بودن زمان پیامبر با صالح بودن این دوره زمانه تفاوت های دارد.
در1400 سال قبل فرزندی صالح بود که: خوب چوپانی کند ومراقب شتر ها،بزوگوسفند وگاوه هایش باشد. سر سفره قبل از پدر ومادرش دست به غذا نزند. بعد از غذا آروغ صدادار نزند. باد شکمش هنگام بیرون امدن صدا نداشته باشد. در خانه پاهایش را دراز کرده نخوابد. هنگام بیرون رفتن پدر کفشهایش را جفت کند. هنگام نماز مخصوصا نماز صبح بدون جنجال وضو بگیرد وپشت سر پدر نمازبخواند.درس بخواند وقران را یاد بگیرد. چشم به ناموس مردم نداشته باشد وبدون اجازه والدین با هیچ دختری دل نبندد ویا ارتباط حضوری وغیر حضوری برقرار نکند وبدون هماهنگی والدین حتی به ازدواج فکر هم نکند. به پدر ومادرش دروغ نگوید وفرزندی صالح باشد.
باور بفرمائید در زمان پیامبر هر فردی که همین صفات را داشت  صالح بود وهم جای خودش وهم جای پدرومادرش مستقیم توی بهشت بود.
خب حالا چه؟
ایا شما که خود فرزند هستی، برای والدینت صالح هستی؟
ایا شما که دارید صاحب فرزند می شوید، چه انتظاری از فرزند صالح دارید؟
وشما که دارای چند فرزند قد ونیم قد هستید، ایا فرزندان شما صالح هستند؟
در کل تعریف شما در زمانه ما از صالح بودن فرزند چیست؟
پ.ن:
من فکر آبروی شما هستم.! لازم نیست چیزی بنویسی، همین که در این مورد کمی فکر بکنی وبیندیشی من به هدف خودم رسیده ام.