زندگی؛ کاندوم ونان سنگگ!

یک:
چند سال قبل برای انجام کاری وارد یک داروخانه ای شدم. متصدی داروخانه با عصبانیت به یک مرد که ظاهر کثیف ونا مناسبی داشت توضیح میداد که طبق دستور وزارت بهداشت(ایران) ما حق نداریم بدون نسخه سٌرنگ بفروشیم ولی مرد که ظاهرش به ضوح نشان میداد معتاد به مواد مخدر هست همین طوری وسط داروخانه ایستاده بود وگاه گداری میگفت؛ من سٌرنگ لازم دارم. ...
این وضعیت دقایقی ادامه داشت وکار به فحش ودعوارسید. مرد معتاد میگفت هرچه دلتان میخواهد بگوئید ولی سرنگ به من بدهید.
دو:
یادش بخیر تا همین چهار سال قبل نان سنگگ 125 تومان بود ولی حالا 550 تومان میباشد.
سه:
از وقتیکه محمود احمدی نژاد اعلام کرد که ایران باید 120 میلیون جمعیت داشته باشد، زنگ خطر گرا ن شدن وسایل پیشگیری از بارداری، مخصوصا کاندوم به صدا درا مد واین وسیله مفید وارزان مثل نان سنگگ قیمتش چند صد برابر شد واز یکسال بدینسو که هرگونه تبلیغات علیه بچه دار شدن خانم ها در تمام مراکز دولتی وغیر دولتی ایران ممنوع اعلام شده است، کم کم خرید کاندوم حتی از بد ترین نوعش جزء وسایل اشرافی محسوب شده وخیلی از خانواده های فقیر پولی بابت خریدکاندوم هزینه نمیکنند.
نتیجه:
شاید بشود یک شب را بدون نان سنگگ به صبح رساند وبه جایش مثلا نان بربری، تافتون، لواش، نان ساندویچی ویا اصلا برنج ویا لازانیا خورد ویا در بد ترین شرایط میتوان هیچ غذای نخورد وشب ر ابدون هیچ مشکلی به صبح رساند واما؛ امان از شبی که کاندوم نیاز بشود وکه متاسفانه هیچ گونه جایگزینی هم ندارد. در چنین موقعیتی دوراه وجود دارد. راه اول خطر کردن و راه دوم دو دستی بر سرزدن.
تلنگر:
سرنگ را ممنوع کردند. نتیجه اش انتقال ویروس ایدز از طریق تزریق مشترک بین افراد معتاد بود وحالا با گران شدن کاندوم این ویروس از طریق مقاربت جنسی منتقل خواهد شد وطولی نخواهد کشید که مردان وزنانی زیادی روی دست دولت ایران به عنوان بیما ران لاعلاج باقی خواهد ماند. لطفا کاندوم را گران نکنید.!